Yavru Papağan Masalı

Uzak mı uzak diyarların birinde; çok güzel çiçekler, çok büyük ağaçlar ile dolu, tüm hayvanların kardeşçe yaşadığı kocaman bir orman varmış. Bu ormandaki her ağacın boyu upuzunmuş ve hepsi gür yapraklara sahipmiş. İşte o ağaçlardan birinin üzerinde bir papağan ailesi yaşıyormuş. Günlerden bir gün, papağan ailesinin minik bir yavrusu olmuş.

Yavru hayata gözlerini açtığında öyle küçükmüş ki, kanatlarını bile hareket ettiremiyor ve uçamıyormuş. Anne ve baba papağan onu çok seviyor, onun çabuk büyümesi için yavrusuna çok güzel bakıyorlarmış. Ona en iyi yiyecekleri yediriyor ve her gün birlikte oyunlar oynuyorlarmış.

Günler günleri, aylar ayları, yıllar yılları kovalamış. Yavru papağan biraz büyümüş. Artık bebek değil, çocuk papağan olmuş. O da annesi ve babası gibi uçmak istiyor, bunun için çok heyecanlanıyormuş.

Bir gün anne ve babasına şöyle demiş:

‘’Ben de sizin gibi gökyüzünde süzülmek, kanatlarımı özgürce çırparak dilediğim her yere rahatça gitmek istiyorum.’’

Anne ve babası ise ona şöyle cevap vermiş:

‘’Seni çok iyi anlıyoruz. Sen bizim biricik yavrumuzsun. Elbette ki uçabilmeni biz de çok istiyoruz. Fakat bunun için biraz daha zamana ihtiyacın var. Vakti geldiğinde ve sen biraz daha büyüdüğünde, bizim gibi uçmaya başlayacaksın. Hiç merak etme.’’

Bir gün yavru papağanın annesi ve babası, yuvadan birkaç saatliğine ayrılmak zorunda kalmış. Çünkü evde hiç yemek kalmamış. ‘’Sakın yaramazlık yapma.’’ Diye tembihleyip, yiyecek bulmak için yuvadan çıkmışlar, küçük papağan da evde yalnız kalmış.

Yavru papağan tek başına olduğu için; ‘yaşasın! Fırsat bu fırsat! Nasıl olsa annem ve babam evde yok. Şimdi uçmayı deneyebilirim! Biraz uçup geri gelirim, hiçbir şey olmaz. Annem ve babam nereden bilecek ki? Onlara söylemem.’’ Diye düşünmüş

Yavaşça yuvanın ucuna doğru gelmiş ve kanatlarını koskocaman açmış. Biraz korkmaya başlamış ama uçmayı da çok merak ediyormuş. Derin bir nefes alıp kendini aşağı doğru bırakmış.

Ama, o da ne! Yavru papağan kanatlarını nasıl kullanması gerektiğini bilmiyor, uçamıyormuş. Birden aşağıya doğru hızla düşmeye başlamış. Yavru papağanın kalbi hızla çarpıyor, korkudan ne yapacağını bilmiyormuş. O anda ağlamaya başlamış. Tam ‘eyvah! Şimdi yere düşeceğim!’ diye aklından geçirirken, birisi onu tutmuş ve düşmekten kurtarmış.

Bu kahraaman, yavru papağanın babasıymış. Babası onu sırtına alıp yuvaya geri getirmiş. Sonra da ona şunları söylemiş:

‘’Lütfen bir daha böyle yapma. Sana bir zarar gelebilirdi. Küçükler, her zaman büyüklerin sözünü dinlemeli ve kendini tehlikeye atacak davranışlardan uzak durmalı.’’

Bu olay, yavru papağana bir ders olmuş. ‘Bir daha asla annemin ve babamın sözünden çıkmayacağım.’’ Diye, kendi kendine söz vermiş.

Evet çocuklar bu masalımızda burada bitti. Sizde 2 Yaş Masalları kategorisinde yazılar yazabilir ya da farklı kategoride gönderebilirsiniz. Bunun için sadece aşağıda ki resme tıklamanız yeterli olacaktır.